بررسی ارتباط بین فعالیت جسمانی با عزت نفس، خود ارجمندی جسمانی و اضطراب اجتماعی – جسمانی در دانش آموزان پسر و دختر متوسطه

هدف تحقیق: بررسی ارتباط بین فعالیت جسمانی با عزت نفس، خود ارجمندی جسمانی و اضطراب اجتماعی – جسمانی در دانش آموزان پسر و دختر متوسطه. روش تحقیق: در این تحقیق تعداد 256نفر از دانش آموزان پسر و دختر به روش خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و در معرض آزمون که شامل پرسشنامه‌های عزت نفس روزنبرگ، مقیاس خود ارزشمندی BAS و پرسشنامه اضطراب اجتماعی– جسمانی بود، قرار داده شدند. روش‌های آماری: برای تنظیم داده‌های خام، تعیین شاخص اصلی تمایل مرکزی و پراکندگی و همچنین ترسیم نمودارها از آمار توصیفی و به منظور تجزیه و تحلیل و بررسی روابط میان متغیر‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و از آزمون‌های t مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه ANOVA برای مقایسه میانگین‌های به دست آمده و تعیین معنی‌دار بودن یا عدم معنی‌دار بودن اختلاف میانگین‌ها استفاده شد. نتایج: نشان داده شد که بین فعالیت جسمانی با عزت نفس، خودارجمندی جسمانی و اضطراب اجتماعی– جسمانی ارتباط معناداری وجود ندارد اما بین عزت نفس با خودارجمندی جسمانی یک رابطه‌ی معنادار مثبت و نیز بین عزت نفس و خودارجمندی جسمانی با اضطراب اجتماعی– جسمانی یک رابطه‌ی معنادار منفی وجود دارد (01/0>p ). بررسی و تحلیل: با توجه به تاثیر نافذ عزت نفس بر روی خلق یا حالات عاطفی افراد باید سعی در افزایش و بهبود آن به هر طریق ممکن شود. همچنین هرچه میزان عزت نفس و خود ارجمندی جسمانی بالاتر باشد میزان اضطراب اجتماعی– جسمانی پایینتر است و بالعکس.